ze szkodą dla

См. также в других словарях:

• szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść …   Słownik języka polskiego

• wleźć — dk XI, wlezę, wleziesz, wleź, wlazł, wlazła, wleźli, wlazłszy włazić ndk VIa, włażę, wleźćzisz, właź, wleźćził 1. pot. «leząc, wolno idąc wejść gdzieś, pod coś, do środka czegoś» Wleźć do wanny. Wleźć do rowu. Wleźć do ogrodu przez dziurę w… …   Słownik języka polskiego

• na niekorzyść — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjąś, kogoś, czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} na czyjąś szkodę, niepomyślnie, niekorzystnie dla kogoś; ze szkodą dla kogoś, traktując coś gorzej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Były prezes jest podejrzewany o działanie na niekorzyść… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prowokować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, prowokowaćkuję, prowokowaćkuje, prowokowaćany {{/stl 8}}– sprowokować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} starać się spowodować lub powodować w sposób zamierzony albo przypadkowy czyjąś reakcję, działanie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kolaborant — m IV, DB. a, Ms. kolaborantncie; lm M. kolaborantnci, DB. ów «ten, kto współpracuje z nie popieraną przez większość społeczeństwa władzą; obywatel kraju okupowanego współpracujący z władzami okupacyjnymi ze szkodą dla własnego kraju» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• komercjalizować — ndk IV, komercjalizowaćzuję, komercjalizowaćzujesz, komercjalizowaćzuj, komercjalizowaćował, komercjalizowaćowany książk. «opierać coś na zasadach komercyjnych, handlowych; czynić opłacalnym» komercjalizować się «stawać się komercyjnym,… …   Słownik języka polskiego

• nadwerężyć — dk VIb, nadwerężyćżę, nadwerężyćżysz, nadwerężyćręż, nadwerężyćżył, nadwerężyćżony nadwerężać ndk I, nadwerężyćam, nadwerężyćasz, nadwerężyćają, nadwerężyćaj, nadwerężyćał, nadwerężyćany «osłabić, uszkodzić przez zbytni wysiłek; nadwątlić,… …   Słownik języka polskiego

• prywata — ż IV, CMs. prywataacie, blm książk. «dbałość o własne dobro ze szkodą dla dobra publicznego, stawianie własnych interesów ponad interes publiczny» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• skomercjalizować — dk IV, skomercjalizowaćzuję, skomercjalizowaćzujesz, skomercjalizowaćzuj, skomercjalizowaćował, skomercjalizowaćowany książk. «oprzeć coś na zasadach komercyjnych, handlowych; uczynić opłacalnym» skomercjalizować się «stać się komercyjnym,… …   Słownik języka polskiego

• twór — m IV, D. tworu, Ms. tworze; lm M. twory «to, co zostało stworzone, utworzone, co powstało w określony sposób» a) «o istocie żywej; stworzenie» Ryba to twór wodny. Nie różni się od tworów swego gatunku. b) «o elementach przyrody» Twór górski. c)… …   Słownik języka polskiego

• utwór — m IV, D. utworu, Ms. utworze; lm M. utwory 1. «dzieło literackie lub muzyczne» Ciekawy, wybitny utwór. Utwór epicki, liryczny. Utwór poetycki, powieściowy. Utwór instrumentalny, wokalny. Utwór na chór i orkiestrę. Utwór znakomitego autora.… …   Słownik języka polskiego